Aktualności

Maszyna czy człowiek?

A gdzie dystans artystyczny? W tym momencie stał się maszyną, industrialnym odgłosem, administrującym oczekiwaniami otoczenia. Mam wrażenie, że to stało się jednocześnie częścią smutku i radości. Spogłosowana harmonijka, wygrywające melodie, woda, odgłosy bicia serca. Maszyna czy człowiek?

Performance dźwiękowy w wykonaniu francuskiego artysty Aymeric Hainaux był kolejną nietuzinkową i znaną z nieszablonowych interpretacji otoczenia sztuki, propozycją środowiska artystycznego elbląskich galerników. Ze względu na remont swojej siedziby, performance odbył się w znanym z koncertów „Old Pubie Jaszczur” na starym mieście. Ekipa Galerii EL i tym razem nie mogła zawieść. Oczywiście podróż, której po części stali się sprawcami wymagała od odbiorców cierpliwości, ponieważ doznanie zbyt dużej dawki dźwięków, których w naturalnym otoczeniu nie mogliby oczekiwać, mogłyby spowodować żal, że utracili wiele ze swojego dotychczasowego życia, a przecież nigdy nie można wrócić do stanu pierwotnego.

 

Mowa tutaj o eksperymentalno, ambientowo, industrialnej sztuce rytmicznego tworzenia dźwięków za pomocą ust, języka oraz krtani. Przedstawienie muzyczne w wykonaniu Aymeric Hainaux stało się intensywną próbą nawiązania dialogu muzyka z publicznością. Artysta poprzez emisję dźwiękową stał się elementem otoczenia. Wtopił się w grono ludzkie. Był nadawcą i odbiorcą. A gdzie dystans artystyczny? W tym momencie stał się maszyną, industrialnym odgłosem, administrującym oczekiwaniami otoczenia. Mam wrażenie, że to stało się jednocześnie częścią smutku i radości. Spogłosowana harmonijka, wygrywające melodie, woda, odgłosy bicia serca. Maszyna to czy człowiek? Tylko zebrana tego wieczoru publiczność miała szansę doznać czegoś więcej. Fale odbijanych od powierzchni pomieszczenia dźwięków, służące za scenografię tego przedstawienia jako jedynego instrumentarium muzyka, poprzez kolaż dźwiękowy kreowały w naszej wyobraźni konfuzję. Muzyk udowodnił to dość długim efektem, szumu wydobytego z wnętrza siebie, spotęgowanym rewerberacją. Kreowały się obrazy fabryk, krzyku robotników. Czyżbyśmy toczyli koło „Robotnika Sztuki”?

 

Dźwiękową przestrzenną namiętność co kilka minut rozbijały stateczne, zaprogramowane dźwięki otoczenia, pragnące na siłę połączyć się ze sztuką, w której mają okazję uczestniczyć. To było wołanie do artysty o pomoc. Dużo w tym spontaniczności. Z pejzażu dźwięków które tego jesiennego wieczoru przedstawił nam francuski artysta, ukazać mogły się uczucia wnętrza, wizji, egzystencji do tego na koniec dochodzi element gry ciała, który również był częścią przedstawienia.

 

Historie opowiedziane przez performatora były osobliwe. Mogły powodować, poprzez ekspresję, chwilę zwątpienia. Miłość, nienawiść tego wieczora nie miały znaczenia. To niewątpliwe uzmysłowi odbiorcy gdzie jest jego miejsce.

 

 

Krzysztof Bidziński

 

 

Opublikowany również na:  www.galeria-el.pl/news/maszyna-czy-czlowiek-aymeric-hainaux-w-elblagu.html