Mieszczańska kultura muzyczna była znacznie rozwinięta. Ogólnie biorąc, w polskim baroku muzycznym nurt laicki poważnie osłabł, wzrosło zaś znaczenie protestanckiej i katolickiej muzyki kościelnej. Rozwijały ją liczne kapele oraz chóry kościelne i szkolne. Równolegle pojawiały się jednak ciekawe inicjatywy rozwijania szeroko pojętej muzyki świeckiej. Już w 1639 roku powstało w Elblągu zrzeszenie miłośników muzyki, zwane kolegium muzycznym, którego działalność objęła w następnym stuleciu szerokie kręgi patrycjatu. Następną faza rozwoju, oznaczającą przełamanie dominanty typowo kościelnej muzyki baroku było organizowanie od połowy XVIII w. publicznych koncertów świeckich. Zyskały one sobie ogromna popularność.
Muzyka towarzyszyła także życiu pospólstwa miejskiego. Była nieodzownym elementem uroczystości weselnych, chrzcin i zabaw karnawałowych. Bawiono się chętnie i często, zwłaszcza w XVI i w początkach XVII w. Człowieka renesansu wyróżniała chęć zaznania pełni życia. Znane są bachusowe libacje patrycjatu bawiącego się w zamkniętym gronie, w ekskluzywnym i paramilitarnym Bractwie Św. Jerzego. Używanie trunków było powszechne. Podczas zabaw pospólstwa częste były bójki na noże. W początkach XVII w, rozluźnienie norm moralnych było tak duże, że rada zmuszona była do szeregu interwencji. Zarazem też, w 1606 r. władze miejskie nakazały godziny modłów ludności dla poprawy , jak pisały, „zepsutych obyczajów”. Władze miejskie ostro domagały się przestrzegania uchwalonych zakazów, przy czym kara tortur nie była wcale rzadkością. Nieodłącznym elementem spotkań towarzyskich patrycjatu były koncerty domowe. W domu rektora Seylera ojciec i kilkunastoletnie córki bawili gości ariami i duetami włoskimi, a także wykonywaniem sonat.
Stanisław Gierszewski, Elbląg, Przeszłość i teraźniejszość. Morskie, Gdańsk 1970
Herbaciarnię, kawiarnię i restaurację Kaliningrad otworzono w lipcu 1979 roku przy ul. 12 Lutego. Organizowano w niej m.in. dyskoteki i dancingi na których występowały nie tylko elbląskie zespoły. Obecnie funkcjonuje tam Bar & Restauracja Kalinka.
czytaj więcej
Automaty muzyczne „Meloman” i „Fonica” tzw. „szafy grające” były produkowane w latach 60. i 70. XX wieku, przez Łódzkie Zakłady Radiowe „Fonica” Unitra przy ul. Wróblewskiego 16/18 w Łodzi. Na przestrzeni lat wyprodukowano modele: M-110, M-120, M-122, M-123. Automaty muzyczne odtwarzały singlowe płyty winylowe (45 obrotów na minutę). W Elblągu funkcjonowały w kawiarniach, restauracjach, klubach, barach i stołówkach.
czytaj więcej
Przedsiębiorstwo Handlu Zagranicznego „Baltona” założono w 1946 roku. W latach 80. XX wieku, Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Handlu Wewnętrznego (WPHW) i Przedsiębiorstwo Handlu Zagranicznego (PHZ) „Baltona” S.A., otworzyli w Elblągu nowy sklep towarowy. W sklepach wolnocłowych (Duty Free Shops) „Baltony” dostępny był sprzęt radiowo-telewizyjny, magnetofony i gramofony m.in. firm Fischer, Hitachi, Otake, Schneider, Sony. Kasety magnetofonowe, płyty winylowe, aparaty fotograficzne, a także papierosy, alkohole, słodycze, napoje, warzywa i owoce.
czytaj więcej
W sobotę (11.05) o godz. 8:30 w magazynie reporterów radia ESKA Elbląg 94,1 FM, posłuchacie rozmowy Krzysztofa Jaworskiego z Krzysztofem Bidzińskim na temat nowego wydania „Elbląskiej Encyklopedii Muzycznej”. Słuchajcie także w Internecie.
czytaj więcej
O planach wydawniczych szóstej edycji „Elbląskiej Encyklopedii Muzycznej” posłuchacie 9 maja o godz. 8:15 w audycji historycznej „Elbląg wczoraj, Elbląg dziś”, w rozmowie Michaliny Rozbickiej z Krzysztofem Bidzińskim w Polskim Radiu Elbląg 103,4 FM. Słuchajcie także przez Internet.
czytaj więcej
