Artykuły

Henryk Nitschmann – Muzyka

Maria Kurtzmannowa w liście z 29 października 1879 r. pisze do Nitschmanna: „Rzadki to przypadek i godny zazdrości talent, który pozwala ze świata tonów w świat poezji się przenieść”. Wyraża ponadto swą radość, że nie tylko „muza poezji, alei tonów bogini” jest dla niego łaskawa. Może właśnie tonów bogini w połączeniu z muzą poezji natchnęła Nitschmanna umiłowaniem pieśni ludowej. Jego zamiłowania do tłumaczeń liryki słowiańskiej, a zwłaszcza polskiej, zdają się bowiem być zrozumiałe, gdy uwzględni się, że był on muzykiem i kompozytorem. Utrzymywał np. Juliusz Kleiner, że narodowy charakter polskiej literatury oraz przewaga w niej liryki, trudniejszej do tłumaczenia niż proza, sprawiały, że literatura polska uchodziła u Niemców za „unbekannte” . W liryce bowiem nie wystarczy posiąść słownictwo ale znacznie ważniejsza rzeczą jest zrozumienie jej ducha, przyswojenie sobie niejako uczuć tworzącego ją poety. (...)

Ks. prof. Anastazy Ludwik Bławat, „Henryk Nitschmann - Życie i Dzieło”. Rozdział II „Zainteresowania i poglądy literackie Henryka Nitschmanna". Wydawnictwo Wilk Stepowy, Elbląg 2005.

 

•