Recenzje

„Dźwięki Ełku”, Urząd Miasta Ełk, Ełckie Centrum Kultury, 2010/11, (2 CD)

Kompilacji promujących dane miasto albo region ukazało się wiele. Pod koniec lat 80 wyprodukowano np. „Gdynia”, „Fala II”. W 1994 r. trójmiejską scenę rockową promowała składanka „Świeża Krew”. W Elblągu w 1994 r. i 2009 r. ukazały się „TERAZ MY, Reszta Może Poczekać”, „Muzyczna Warmia i Mazury” (2010), „Gdynia w Stereo” (2010). Podwójna (2 CD) składanka „Dźwięki Ełku” wydana na przełomie 2010/11 r. przez miasto EŁK oraz Ełckie Centrum Kultury prezentuje wykonawców, solistów, grupy z różnorodnych gatunków muzycznych.

Ideą kompilacji „Dźwięki Ełku” jest oddanie nastroju muzycznego miasta, a jest się czym pochwalić. Zawarte na płycie grupy, niektóre totalnie lokalne, skazane na amatorskie działanie w domach kultury lub piwnicach, niektóre z potencjałem. Interesująca okładka wykonana przez Jakuba Ćwiklewskiego zachęca do zapoznania się z ełcką sceną muzyczną.   

 

Zaczyna się ciekawie od Art Machina, Drobjazzg to już jazzowy folklor, ciekawe połączenie instrumentalnej muzyki z zespołem śpiewaczym Zielona Dąbrowa – to ma sens!, Tygiel Folk Banda, OKAW Sztorm (szanty), Ełkaliptus (co za pesymizm! Podoba mi się), Transcedent (rock w stylu Rotary), Sweet Joy (trochę w stylu Bajm ale zdecydowanie nie ta produkcja, nie ta klasa wokalna), Nazir (disco-polo?), Drift (pop). Grupa Summer Night (dance, disco, zabawa w letnie wieczory z tą grupą murowana) zamyka pierwszą część kompilacji.

 

Na drugim krążku w zupełnie inny nastrój wprowadza nas Marcin Pyciak (całkiem miły pop), w takim samym stylu grają kolejne formacje np. Klaudia Mużyło czy Piotr Karpienia, Herbik (reggae), Sidd Come (całkiem ciekawe, gitarowe, spokojne granie), Sandaless (rock, reggae) uraczył nas nagraniem koncertowym. Jest to najbardziej znany zespół z Ełku istniejący od 1997 r. Ma na swoim koncie wydanych kilka płyt oraz setki koncertów. Ostrzej robi się pod koniec płyty za sprawą grup Prafuria czy Nammoth. Dziwi mnie tylko, że nie odnotowano na krążku ani jednego składu rapowego, które w obecnych czasach są prawie w każdym mieście. Płyta utrzymana jest ogólnie w spokojnym wręcz pop, rockowym klimacie z małymi odchyłami w postaci Drobjazz, Ełkaliptus, Summer Night czy Prafurii.

 

Produkcja lokalnych kompilacji zawsze ma sens bowiem pomaga zaistnieć fonograficznie grupom, które samodzielnie nie mogłyby liczyć na wydanie profesjonalnie płyty. Taka kompilacja może promować miasto od strony muzycznej, kierując chociażby jako ofertę poszczególnych grup do domów kultury czy stacji radiowych.

 

 

 

Krzysztof Bidziński, www.muzycznyelblag.pl, 26.07.2013

•