Recenzje

The Shipyard – „We Will Sea”, Nasiono Records, 2012, (CD)

Industrialne sekundy na wstępie utworu „The Shipyard” mogą zmylić. Grupa uderza nas niczym młot między oczy, serwując klimat rodem z dorobku Marilyn Manson w najlepszym okresie. Czyli przesterowany krzyczący wokal w refrenie (ta Cobainowska końcówka wrzasku), ostre riffy, ciekawe sample oraz dynamizm perkusyjny. Dobre wejście.

Najlepsze według mnie utwory na płycie to wszystkie w których słyszę pasję. Wspomniany „The Shipyard”, „Free Fall” (coś jak Filter), „Music Is The Only Chance” (Marilyn Manson – za bas i perkusję), „Fire Like Desire”. W „Między kobietą a mężczyzną” podoba mi się akcentowanie, pauzowanie frazy gitarowej dającej efekt tzw. kopa. Ciekawie schowana ściana dźwięku. Na pierwszym planie czysty wokal Jurewicza, trochę drażni mnie w tym przypadku polskim tekstem. Słychać tutaj echa Cool Kids Of Death (gdy krzyczy „w dialogu”). Debiutancką płytę wieńczy utwór „Free Of Drugs”, śpiewany po polsku tekst wraz z dźwiękami nastraja swoim pesymizmem, jest wspaniale impresjonistyczny, uwielbiam go.

 

Słuchając tej płyty mam masę skojarzeń. Czyli raczej dobrze. Grupa miesza, jest rytmicznie, nastrojowo, delikatnie i szorstko. Wybaczcie moje ciągłe porównywania do innych wykonawców (powinni być znani osłuchanym) ale na ich przykładach można w prosty sposób ukazać o co Shipyard’om chodzi lecz tak naprawdę nic nie jest pewne. Słuchacz decyduje sam. Nowa płyta ma ukazać się niebawem, a zapowiadający ją singiel „Teleportacja”/„Święto Strachów” daje do myślenia. Tylko błagam! Rozwińcie chociażby specjalnie dla mnie klimat aranżacyjny „Święta Strachów” z naciskiem na większy udział Kliś i Miądowicz.

 

 

Krzysztof Bidziński, www.muzycznyelblag.pl, 30.07.2013

•