Wydawnictwa

Elbląska Encyklopedia Muzyczna V

W sierpniu 2018 r. ukazało się tym razem w wersji papierowej, piąte wydanie „Elbląskiej Encyklopedii Muzycznej” Krzysztofa Bidzińskiego, opublikowane przez Elbląskie Archiwum Muzyczne. Publikacja na 428 stronach zawiera zaktualizowane dane z poprzednich opracowań (dzieje od XIII do XXI wieku, Elbing/Elbląg), nowe hasła z okresu: grudzień 2017 – lipiec 2018 oraz czarno-białe zdjęcia. Książka ukazała się dzięki Stypendium Kulturalnemu Miasta Elbląg oraz sfinansowaniu przez grupę czytelników (Honorowi Wydawcy) i autora. Polecamy!

Opracowano biogramy solistów i zespołów, zawodowych, amatorskich, zakładowych, szkolnych, wojskowych i kościelnych chórów, orkiestr kameralnych i symfonicznych, grup mniejszości narodowych np. ukraińskich i romskich, zestawiono spis precentorów, kantorów, organistów wraz z instrumentarium, instytuty, akademie, konserwatoria, prywatne i państwowe szkoły i ogniska muzyczne oraz dzieje lutników, firm organmistrzowskich, dystrybutorów i producentów instrumentów, a także magazyny muzyczne oraz stowarzyszenia, towarzystwa i związki kulturalne (z naciskiem na chóry, orkiestry) z XVIII-XXI w.

 

Przedstawiono również historię firm radiowo-telewizyjnych, stacji radiowych oraz radiowęzły aresztu śledczego, hospicjum, szkolne, miejskie i zakładowe, pracownie pocztówek dźwiękowych, studia nagraniowe, księgarnie i sklepy muzyczne, a także dzieje kin, sal i hal koncertowych, plenery muzyczne (amfiteatry, sceny tymczasowe), miejskie festiwale, kluby, puby, dyskoteki, kawiarnie, restauracje, spółdzielcze, zakładowe, miejskie, wojewódzkie, ludowe, ormowca, milicyjne i garnizonowe domy kultury, agencje artystyczne, fan kluby, biblioteki muzyczne, instytucje kultury oraz dzieje dzwonów i hejnału elbląskiego. Przy biogramach cytowane są także wypowiedzi muzyków, recenzje płyt, koncertów i fragmenty wywiadów z archiwalnej i aktualnej prasy muzycznej oraz czasopism drukowanych i internetowych. Ponadto czytelnik dowie się również o cenzurze i represjach stosowanych wobec muzyków.

 

Publikacja oprócz historii lokalnych zespołów, opisuje także losy muzyków, którzy wyjechali z miasta kontynuując działalność na scenach krajowych i zagranicznych.

 

W książce znajdziemy również spis wydawnictw fonograficznych z lat 1974-2018 pod postacią pocztówek dźwiękowych, płyt gramofonowych i kompaktowych, kaset magnetofonowych, plików cyfrowych oraz wideoklipy, filmy i książki.

 

Publikacja ma za zadanie ocalić od zapomnienia lokalnych muzyków oraz animatorów i poprzez działania sympatyków idei utrwalić lokalne dziedzictwo kulturowe dla następnych pokoleń.

 

 

Fragmenty recenzji „Elbląskiej Encyklopedii Muzycznej” z lat 2009, 2013, 2017, 2021, 2024

(…) „Elbląska encyklopedia muzyczna” bez wątpienia jest kopalnią wiedzy. Z racji specyfiku magazynu, przejrzałem ze szczególną uwagą biogramy poświęcone muzykom metalowym. I ze zdumieniem dowiedziałem się na przykład, że Jarosław Misterkiewicz, czyli Mister, zasłużył się nie tylko jako muzyk Traumy, Thanatos, Lafayn, Galen i Agresor. O tych projektach wiedziałem, natomiast o efemerycznych projektach... (…) Kto z was wiedział, że poza Dies Irae Mausera był w Polsce jeszcze jeden deathmetalowy zespół o takiej nazwie, właśnie z Elbląga?" – Maciej Krzywiński, Metal Hammer, nr 339, 09/2024.

Dziennikarz muzyczny, autor. Współpracuje/współpracował m.in. z Metal Hammer, Musick Magazine, 7G Mega-Sin, Independent.pl, Radiem Poznań (Radio Merkury). Autor książek: „Faith No More. Królowie życia (i inne nadużycia)” oraz „Zgniła zieleń” (Type O Negative).

 

„Na ponad 400 stronach autor z niezwykłą drobiazgowością opisał uniwersum rockowe, Elbląga. Książka zainteresuje przede wszystkim osoby związane z Elblągiem, ale nie tylko, bo stamtąd pochodzą przecież Wanda Kwietniewska, Wojtek Balczun z Chemii, deathmetalowe ekipy Trauma i Demise czy punkowcy z Trepanacji Czaszki. Ciekawa jest prezentacja dzisiejszej sceny rockowej w mieście. A jeszcze ciekawsze wejrzenie w to, co działo się tam od lat najdawniejszych, od czasów Big Beat Combo, Szafirów, El-beatu, Impulsów, Astrów czy Bardona, bo daje – na przykładzie jednego ośrodka – obraz rock’n’rollowego PRL-u, utrudnień, z jakimi zmagali się muzycy (aby uniknąć przymusowego strzyżenia w radiowozie, trzeba było mieć pozwolenie klubu, w którym się grało, na noszenie długich włosów (...)”  – Wiesław Weiss, Teraz Rock, nr 2, 2021.

  

Dziennikarz muzyczny. Pisał m.in. do czasopism Jazz / Magazyn Muzyczny. Współzałożyciel i redaktor naczelny miesięczników Tylko Rock / Teraz Rock. Autor m.in. publikacji: „Rock Encyklopedia” (współpraca Roman Rogowiecki), „Wielka Rock Encyklopedia”, „Pink Floyd. Szyderczy śmiech i krzyk rozpaczy”, „The Police. Spacerując po Księżycu”, „Tomek Beksiński. Portret prawdziwy”, „Kazik. Biała księga”.

 

 „Gdyby moje rodzinne miasto doczekało się tak wnikliwego opracowania dotyczącego lokalnej sceny muzycznej, jakim jest „Elbląska Encyklopedia Muzyczna”, skakałbym ze szczęścia. Autora zaś nakazałbym nosić w lektyce, zgłosiwszy to wcześniej w wolnych wnioskach obrad Rady Miasta Elbląga. Tytaniczna praca jaką wykonał Krzysztof Bidziński robi piorunujące wrażenie. To analityczne dzieło, w którym autor nie pominął żadnego wykonawcy działającego na przestrzeni setek (tak, tak) lat w Elblągu i okolicach. Znajdziemy tu zatem alfabetyczne opisy zespołów awangardowych, punkowych, metalowych, dyskotekowych czy hip-hopowych.

 

Mało tego. Autor nie podszedł do tematu po macoszemu, ponieważ w swym obszernym opracowaniu uwzględnił m.in. chóry, orkiestry, sklepy muzyczne, kluby, a nawet regionalnych sprzedawców instrumentów. Robi wrażenie, prawda? Wydaje się, że każdy wykonawca, nawet grający gdzieś w malutkiej piwnicy, został wytropiony przez Bidzińskiego i skrupulatnie opisany. W rzeczonych opisach wykonawców od – uwaga, 1237 roku, nie brak dat powstania zespołów, składów, opisów płyt, ilości zagranych koncertów itp. Iście benedyktyńska praca. Bezdyskusyjnie fantastyczna, kronikarska i bardzo pożyteczna pozycja dla mieszkańców Elbląga i okolic, którzy lubią i lubili słuchać muzyki” – Wojciech Lis.

 

Dziennikarz muzyczny, autor książek: „Festiwal szaleństwa”, „Decybelowy obszar radiowy” i „Metalowe wersety” oraz współautor „Jaskini hałasu”. Obecnie współpracuje z Metal Hammer Polska. W przeszłości działał m.in. w Mystic Art, Oldschool Metal Maniac Magazine i Zaćmienie Słońca. Przez osiem lat związany był z Radiem Leliwa w Tarnobrzegu.

  

„Elbląska Encyklopedia Muzyczna” przypomina również o znaczeniu małych ojczyzn i lokalnych scen muzycznych, posiadających swoich artystów i bohaterów. Dzięki szerokiemu spektrum podjętego tematu czytelnik może zaobserwować zmiany zachodzące nie tylko na muzycznej scenie, ale również zmiany na poziomie społecznym tj. zaangażowanie w tworzenie wydarzeń muzycznych oraz około muzycznych w dekadach poprzednich, jak i współcześnie. „Elbląska Encyklopedia Muzyczna” jest książką niewątpliwie ciekawą. Autor wykonał tytaniczną pracę, przypominając o ludziach i miejscach, tworzących świat elbląskiej kultury muzycznej” – Mateusz Torzecki.

 

Kulturoznawca, doktor nauk humanistycznych, kierownik Działu Wystaw i Edukacji Muzealnej w Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu, autor książki „Okładki płyt. Rzecz o wizualnym uniwersum albumów muzycznych” oraz współautor albumu wystawowego „Polska Okładka Płytowa”.

 

 

„Publikacja („Wpływ ZPSM na życie Elbląga...”, będąca fragmentem EEM – przyp. red.) w dużej mierze poszerza wiedzę elblążan nt. funkcjonowania środowisk muzycznych naszego miasta od 1945 r. Szczególnie interesujący jest kontekst wpływu ZPSM na życie artystyczne Elbląga. Intrygująca jest kwestia – raczej na zawsze nierozstrzygnięta – od jakiego momentu zaczyna się profesjonalizm. (...)” – Andrzej Korpacki.

 

Dyrektor Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych im. Kazimierza Wiłkomirskiego w Elblągu.

 

 

„Elbląska Encyklopedia Muzyczna Krzysztofa Bidzińskiego to kopalnia wiedzy nie tylko na temat zespołów muzycznych wszelkich gatunków od muzyki punkowej po chóry kościelne, ale to przede wszystkim rodzaj swoistej kroniki kulturalnej miasta i regionu. Zaskakuje szeroka ilość wiadomości o najdrobniejszych nawet inicjatywach muzycznych, o zespołach, które istniały efemerycznie, a także spora dawka informacji o klubach muzycznych, studiach nagrań, stacjach radiowych, festiwalach i imprezach muzycznych w Elblągu i okolicach. Wielkie brawa dla autora za tak wnikliwe i dokładne potraktowanie tematu. Książka ta, to bezcenne źródło wiedzy dla miłośników muzyki, wszystkich lokalnych patriotów oraz dziennikarzy, których interesują sprawy kultury. Miałem wielką przyjemność wertując hasła Encyklopedii i wczytując się w życiorysy muzyków i animatorów życia kulturalnego Elbląga. Warto było, bo dzięki tej lekturze wiem wreszcie skąd pochodzi słynny dziennikarz, wydawca i dyrektor festiwalu w Opolu Roman Rogowiecki!” – Krzysztof Skiba.

 

Wokalista w grupie Big Cyc, autor tekstów i książek, satyryk, aktor, konferansjer, felietonista, autor happeningów, współprowadził m.in. programy „Lalamido” w TVP2, „W tyle wizji” w TVP Info oraz Akademię Polskiego Rocka w Rock Cafe w Gdańsku.

 

 

„Chylę czoła! Zaiście benedyktyńska praca została tu wykonana, aby ‘ogarnąć’ wszelakie aspekty działalności muzycznej od czasów prehistorycznych (kto pierwszy rzucił kamień), aż po współczesność: ludzie, miejsca, organizacje, przedsięwzięcia, etc. Wagi Elbląskiej Encyklopedii Muzycznej nie umniejsza bynajmniej to, że dotyczy ledwie jednego miasta, nie największego nawet. Wręcz przeciwnie, jest to dowód jak wiele skarbów (pereł) czeka na swoje odkrycie (czyli wieprze). Elbląski metal Traumą, czyli byłym Thanatosem stoi - taką tezę mogę śmiało postawić po lekturze haseł niniejszego dzieła. Nie było i nie ma żadnego ‘poważnego’, ciężko-grającego przedsięwzięcia/projektu/zespołu przez który nie przewinąłby się choćby jeden (bo czasami było nawet kilku) z muzyków związanych z Traumą w różnych okresach jej działalności. Po owocach ją poznacie: Lafayn, Neandertal, Dar Semai, Immemorial, Mistrust, Demise, Enter Chaos – smakujcie do woli!” – Jarosław „Anzelmo” Giers.

 

Dziennikarz muzyczny. Obecnie prowadzi audycję „Rzeźnia” w Antyradiu. Współpracuje z Musick Magazine oraz R'Lyeh' Zine. W przeszłości związany z Radiem Overground, Rozgłośnią Harcerską, RH Kontakt, Radiostacją, Rock Radiem Mazowsze, Atomic TV (MTV Polska), z magazynem Thrash'em All oraz z SPV Poland.

 

 

„O Elbląskiej Encyklopedii Muzycznej: Można powiedzieć że jest to sentymentalizm Autora, bo był czynnym Muzykiem. Można powiedzieć że jest pedantycznym Historykiem, na granicy obsesji weryfikowania i sprawdzania prawdy każdego szczegółu w książkach, które pisze. Można powiedzieć że jest fanatycznym Miłośnikiem swojego Regionu. Można. Można też powiedzieć że jest wspaniałym Idealistą. A ja chcę tylko powiedzieć, że dzięki takim Ludziom jak On i dzięki takim Książkom jak Ta, czytam i odkrywam nasz Kraj na nowo. Miejsca, Zdarzenia, Talenty, Nazwiska, Sztuka, Muzyka... Mówi się „Ojczyzna Ojczyzn”. Elbląg i Elbląskie. To Jego Ojczyzna i nasza wspólna Ojczyzna. Polska i Europejska. Syntetyczna opowieść o Talentach wartych pamiętania (i słuchania na zawsze – bo to Muzyka)” – Walter Chełstowski.

 

Reżyser i producent programów i widowisk telewizyjnych. Twórca i organizator festiwalu w Jarocinie, właściciel studia nagraniowego CCS, pomysłodawca i założyciel kompanii ITC, wydawca programu „30 Ton – Lista, Lista, Lista przebojów” w TVP2, założyciel portalu CGM.PL – Codzienna Gazeta Muzyczna, były członek zarządu TVP, współzałożyciel Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.

 

 

„Każde miasto ma swoją historię, każde ma swoją muzykę, często nie znaną w innych miejscach. Wspaniale, że istnieją ludzie starający się zatrzymać dla potomnych informacje o tym, co działo się w ich mieście. Dlatego jestem pełen podziwu dla Pana Krzysztofa Bidzińskiego i jego pracy. Oczywiście nie będę udawał, że wcześniej wiedziałem o muzyce z Elbląga cokolwiek. Ot, kojarzyłem tylko zespoły Funk Jello i Dies Irae. Dzięki „Encyklopedii...” mogę stwierdzić, że posiadłem wiedzę przeogromną i to nie tylko na temat faktów dotyczących znanych w Polsce artystów (tu urodzili się Wanda Kwietniewska czy Ryszard Rynkowski), ale przede wszystkich tych, którzy działali lokalnie i szerzej nie są znani. „Encyklopedia...” jest dla nich dowodem, że było warto” – Leszek Gnoiński.

 

Dziennikarz muzyczny. Publikował m.in. w Muzie, Codziennej Gazecie Muzycznej, Tylko Rocku oraz w Machinie. Autor książek m.in.: „Raport o Acid Drinkers”, „Kult Kazika”, „Myslovitz. Życie to surfing”, „Republika. Nieustanne tango”, współautor „Encyklopedii Polskiego Rocka”. Współautor filmów m.in.: „Historia Polskiego Rocka” (Discovery Historia TVN), „Beats of Freedom – Zew wolności” oraz „Jarocin, po co wolność”.

 

 

„Wydanie wersji elektronicznej „Elbląskiej Encyklopedii Muzycznej” 1945-2010 we wrześniu 2009 roku stało się faktem, a równocześnie wydarzeniem ważnym ze względu na dotkliwy brak materiałów o charakterze edukacji muzycznej i możliwościach udostępnienia – nagrań demonstracyjnych, ciekawych biogramów indywidualnych muzyków, historii regionalnych zespołów muzycznych, chórów i instytucji o charakterze wytwarzania i kreowania wartości kulturotwórczych... (...) samo zamierzenie jest szczytne i godne poparcia, gdyż stanowi nieodłączny element życia społeczno-kulturalnego w naszym mieście i regionie” – Mieczysław Lenckowski.

 

Absolwent Filologii Polskiej na Uniwersytecie Gdańskim. Obecnie pracownik Biblioteki Elbląskiej im. C. Norwida. Wydał m.in. trzy tomiki wierszy. Jest członkiem Bractwa Języka Polskiego (Confraternitas Linguae Polonicae) i Stowarzyszenia Elbląski Klub Autorów.

 

 

 

K. Bidziński, „Elbląska Encyklopedia Muzyczna” (Elbinger Musik-Enzyklopädie), Elbląskie Archiwum Muzyczne, Elbląg 2018, wydanie V, uaktualnione, s. 428 (+ 32 s., zdjęcia). Nakład: 500 egz., oprawa twarda. ISBN.

 

 

Informacje o publikacji: redakcja@muzycznyelblag.pl lub muzycznyelblag@tlen.pl

 

 

 Zrealizowano w ramach Stypendium Kulturalnego Miasta Elbląg

 

• 
• 
•